Pakweg 40 jaar geleden werd ik als jong dienstplichtige regelmatig naar Duitsland (toen nog verdeeld in oost en west) gezonden. Was het niet voor een schietserie, dan wel voor een (internationale) oefening (Atlantic Lion) waar we gezien onze functie aan moesten bijdragen.
Bij één van die gelegenheden waren ook militairen uit andere landen betrokken. In Nederland was de groetplicht al afgeschaft, maar in het buitenland nog zeer gebruikelijk. Ons werd dan ook te verstaan gegeven dat wij geacht werden buitenlandse meerderen te groeten mochten wij die tegen komen.
Sommige dienstplichtigen zagen hier niets in, maar mijn maat en ik vonden dat wij best mochten laten zien dat wij als Nederlanders respect konden tonen en andere militairen konden groeten.
Als jong dienstplichtige was zo ongeveer alles wat daar rond liep hoger in rang dan wijzelf dus voor het gemak gingen wij alle oudere en buitenlandse (en Nederlandse) militairen keurig salueren. Daar kregen wij veel positieve reacties op, er werd keurig terug gegroet en wij kregen vele welwillende blikken en glimlachende reacties. Kortom, het viel in goede aarde.
Tijdens één van onze werkpauzes maakten wij een wandelingetje in de omgeving. Nabij de legerplaats waren ook veel normale huizen waar ook gezinnen woonden. Of dat allemaal militairen waren is ons niet duidelijk geworden. Op een gegeven moment liepen wij de hoek om, en daar kwam hij aan... Strak in een blauw uniform, met een prachtige hoge pet.
Respectvol brachten wij op de juiste afstand gekomen plechtig de groet aan deze indrukwekkende man. Echter..., geen welwillende blikken, geen groet terug maar een verbijsterde blik alsof hij zojuist was geconfronteerd met twee idioten....
Enigszins in verwarring door deze vreemde reactie vervolgden wij onze weg, en terwijl wij omkeken zagen wij de man vanuit zijn tas brieven in diverse brievenbussen schuiven. 
Wij hadden zojuist plechtig gesalueerd voor een Duitse postbode!
Heb jij ook een leuk verhaal uit jouw tijd? Stuur het naar ofni@rhpo.nl