Beste Regimentsgenoten,

Graag deel ik een terugblik op een bewogen periode. De afgelopen weken heb ik veel regimentsgenoten gesproken, telefonisch, omdat rechtstreeks contact niet mogelijk is. Wij, als 2RH/RHPO hadden immers de pech dat juist onze diners gepland waren op data die na afkondiging van de Coronamaatregelen vielen. Van veel regimentsgenoten kreeg ik de reactie dat dit jaarlijks ontmoetingsmoment toch echt gemist wordt. We gaan er ook alles aan doen om zo snel als het weer kan alsnog onze diners te houden. Op mijn vraag hoe het gaat konden gelukkig de meesten antwoorden dat het met hen en hun dierbaren goed ging. Echter niet iedereen heeft zoveel geluk gehad. Tenminste een van onze regimentsgenoten heeft het virus opgelopen en is daar behoorlijk ziek van geweest. Gelukkig is hij weer herstellende. De focus ligt wel op Corona, maar andere nare zaken en ziektes zijn daarmee niet uit beeld. Het is goed dat daar melding van wordt gemaakt zodat wij in dit geval voor deze regimentsgenoot toch wat konden betekenen, al blijft dat onder de huidige omstandigheden beperkt tot een bloemengroet en een moreel hart onder de riem. Dat laat zien dat de maatschappelijk brede oproep voor aandacht voor elkaar wel degelijk nut heeft, al is die behoefte aan aandacht niet direct zichtbaar. Deze aandacht wordt zeker gewaardeerd al wil men dan niet dat hun specifieke geval breed wordt gedeeld.

De meidagen vormen een traditioneel belangrijke periode in ons collectief geheugen. Vannacht is het precies tachtig jaar geleden dat het Duitse leger Nederland binnen viel en een strijd van vijf dagen inluidde. Deze vijf dagen vormden tachtig jaar geleden de opmaat naar vijf lange jaren waarin wij onze vrijheid en onafhankelijkheid kwijt waren. Op deze vijf dagen kom ik binnenkort nog terug. Maar ook zijn deze dagen in mei de momenten waarop wij ons bezinnen op wat verloren ging en welke offers er werden gebracht en daarnaast vieren wat werd teruggewonnen. Al zijn zaken als vrijheid, vrede, recht en mensenrechten centrale thema’s, niet uit het oog moet worden verloren de rol die wij als krijgsmacht, als cavalerie daar in hebben gespeeld. Daarom is het belangrijk dat we daar invulling aan geven. Hebben we dit jaar onze cavalerie dodenherdenking die op St. Jorisdag zou plaatsvinden initieel moeten verschuiven naar 4 mei met het idee het dan in klein verband te doen, de omstandigheden maakten dat toch weer anders. In lijn met de afgekondigde maatregelen moesten we nog verder terug tot slechts een kranslegging waarbij de Wapenoudste en de trompetter van het reünieorkest Trompetterkorps der Cavalerie in de ceremonie aanwezig waren.

Bij deze bijzondere herdenking had de Wapenoudste de volgende toelichting:

"Vanochtend heb ik in een korte plechtigheid een krans gelegd bij ons Monument Gevallenen Cavalerie in de Bernhardkazerne in Amersfoort. De sculptuur, tonend twee cavaleriesabels gekruist – uitbeeldend de wil om de strijd aan te gaan voor Vrede en Gerechtigheid – werd hier onthuld in 1984.

Op de voet van het monument met de sabels staat VOOR DE GEVALLENEN DER CAVALERIE. Dus voor ALLE gevallenen van ons Wapen sedert het oprichten van ons Koninkrijk.

Vanochtend zijn in verband met de Corona maatregelen alleen een trompetter en ik in mijn functie van Wapenoudste van de Cavalerie bij de kranslegging. In gedachten weet ik vele Cavaleristen om ons heen op deze ochtend. Met respect herdenken wij onze gevallenen. Opdat wij nooit onze gevallen kameraden vergeten."

Aandacht voor onze gevallen kameraden was er ook in Den Haag. Daar legden de actief dienende leden van de VOC-lunchtafel Den Haag, lkol Harry Kampen en ritm (R ) Jacques Vincken een krans bij het monument voor de bij het bombardement op de voormalige Alexanderkazerne omgekomen cavaleristen. Bij dit bombardement lieten 24 van onze regimentsgenoten het leven. Het waren huzaren in opleiding die kort daarvoor vanuit onze stamkazerne, de Trip van Zoudtlandtkazerne in Breda waren overgeplaatst naar Den Haag. Dit met het idee dat het veiliger zou zijn om de opleiding binnen de Vesting Holland voort te zetten.

Voor het eerst dit jaar zouden wij, als cavalerie een krans leggen tijdens de herdenking op 4 mei op de Grebbeberg. Deze kranslegging namens alle regimenten zou door kolonel Hans van Dalen, C-RHB en mij worden uitgevoerd. Zoals alle andere herdenkingen werd ook dit moment teruggebracht een zeer klein gezelschap waarin Plaatsvervangend Commandant Landstrijdkrachten, genm Rob Jeulink als autoriteit optrad en namens de Landmacht een krans legde. De kransen van de andere regimenten, korpsen en organisaties werden door zorg van de projectorganisatie gelegd. Deze ceremonie was via een livestream te volgen. Afgelopen vrijdag ben ik nog even op de Grebbeberg geweest, waar ook op dat moment nog veel mensen met gepaste afstand tot elkaar aanwezig waren. Bij die gelegenheid heb ik bijgevoegde foto van onze krans genomen met op de linten onze huidige namen en de aanduiding voor onze voormalige regimenten 1 RH, 2 RH, 3 RH en 4 RH.

De crisissituatie waarin wij nu leven is nog niet bezworen, al gaat het wel de goede kant op. Belangrijk is dat iedereen op verantwoorde wijze omgaat met de ruimte die geboden wordt. Alleen dan zal het mogelijk zijn op afzienbare termijn weer het normale leven op te pakken.

Ik sluit af met: STAY SAFE and KEEP IN TOUCH.

Met hartelijke huzarengroet,

C-RHPO

Corstiaan J.C.H. de Haan

Luitenant-kolonel der huzaren